Wanneer heb je zekerheid, wanneer deel je een spirituele waarneming? Ik weet niet of mijn ervaring waar is. Mijn gevoel zegt, grotendeels ja. Een drang in mij wil dit nu eens delen.

Ik ben eens gaan uitzoeken waar de meerderheid van in Nederland geboren mensen vandaan komen. Ook al ben ik 35, ik heb mij volgens mij het meest gefocust op de millennial generatie en mensen die al vooroorlogse (wereldoorlog) voorouders hebben. Ik wil nog wel eens me gaan verdiepen op wat ik nu eigenlijk doe. Rudolf Steiner heeft er wel wat over geschreven dat mij daarbij kan helpen.

Nu ja. Als ik in een soort sterrenwereld tijdlijn ga (zie de afbeelding bij Karma exercise) en dan gevoelsmatig de grootste groep Nederlanders terug in de tijd vervolg, dan kom ik uit ergens rond het jaar 900, in midden Azië; de regio die nu Kazachstan, China en Mongolië. Uitgestrekte vlakten, steppes, een nomadisch bestaan en wonen in tenten.

Nog een keer een dikke duizend jaar eerder en we zijn gedaald, nog net ten noorden van de Himalaya, het noorden van Tibet. En een duizend jaar daarvoor het noorden van India.

Wat brengt mij dit? Of wat brengt ons dit? In eerste instantie inzicht in een groot onbegrip tussen Nederlanders. Want de meerderheid heeft deze oorsprong, de grote minderheid heeft hele diverse oorsprongen. Zo diverse dat ik er nog geen overkoepelend inzicht op heb. Er zijn nog een paar grote lijnen, maar heel veel individueel, all over the place. Door de verschillende ervaringen, van deze meerderheid en grote minderheid, zit hier de bron van bepaald onbegrip.

Het tweede is het extreme verschil van leefgebieden. Vooral als je kijkt naar de 3 achter elkaar, ze waren allemaal midden Azië en ver in land, midden op het continent. In Mongolië op de steppen, noord Tibet, bergen en dalen, en een tropischer heuvellandschap, voetheuvels van de Himalaya, stroomgebied van de Ganges. En dan nu, een half ondergelopen klein compact landje aan de zee.

Er zit wel nog het handelaarschap in van de nomaden, evenals een drang tot reizen. Alhoewel, wij zijn al lang niet meer de zeevaarders van vroeger.

Wat zoeken ze, wat zoeken we, aan ervaring? Ik denk dat dat deels nog een volgende tekst wordt. Voor nu nog; grotendeels zal het precies zijn voor het contrast; al meerdere levens geen zeeklimaat gehad, meerdere levens een groot rotsig gebied onder de voeten, waar de wortels van de aarde in bergvorm zichtbaar zijn. Nu, veengebied, rivierdelta, zand en klei. Geen rots te bekennen tot honderden meters diep. (Afgezien van Limburg en een paar stukjes oostelijk Nederland.)